του Τάσου Κεφαλά
Για την ομαλότητα που κινδυνεύει ολοφύρονται οι εκπρόσωποι
του συντηρητικού, καθεστωτικού μπλοκ στην κεντρική πολιτική σκηνή. Σε μια
μικρότερη κλίμακα, αυτήν της περιφέρειας Αττικής, οι ομοϊδεάτες τους, με
κυριότερο εκπρόσωπό τους τον απελθόντα περιφερειάρχη κ. Σγουρό, προσπαθούν να
στήσουν το ίδιο σκηνικό. Με αφορμή πρόσφατη επιστολή της κ. Δούρου στους
δημάρχους και στα δημοτικά συμβούλια της Αττικής για το θέμα της διαχείρισης
των απορριμμάτων, καλλιεργούν ένα πολεμικό κλίμα με αιχμές για διατάραξη της ομαλότητας,
για ανατροπές πολύχρονων σχεδιασμών, για απώλειες πολύτιμων κονδυλίων, για
μετατροπή της Αττικής σε Νάπολη και άλλα τέτοια φοβερά και δυσώδη.
Αλλά τι είναι αυτό, που κατά τον κ. Σγουρό και τους
ομοφρονούντες με αυτόν αποτελεί την ομαλότητα και την κανονικότητα; Τι είναι
αυτό που κινδυνεύει να ανατραπεί από τις «ρηξικέλευθες» επιλογές της διαδόχου
του στο θώκο της περιφέρειας; Μα τίποτε άλλο από ένα εξώφθαλμα φιλοεργολαβικό,
αντιπεριβαλλοντικό, αντιοικονομικό και αντικοινωνικό σύστημα διαχείρισης των
απορριμμάτων, που προσπάθησαν και προσπαθούν να επιβάλουν, ασχολούμενοι με ζήλο
ιεραπόστολου και συστηματικότητα προθύμων υπαλλήλων. Ένα σύστημα διαχείρισης,
στηριγμένο στη λογική της ελάχιστης προδιαλογής υλικών και στη διατήρηση των
αποβλήτων, σχεδόν στο σύνολό τους, σε σύμμεικτη μορφή, ώστε να αποτελέσουν
επαρκή πρώτη ύλη τεσσάρων νέων συγκεντρωτικών, φαραωνικών εργοστασίων
επεξεργασίας, προσανατολισμένων στην ενεργειακή αξιοποίηση - καύση. Την
κατασκευή των οποίων είχαν δρομολογήσει, με διαγωνισμούς ΣΔΙΤ, διάρκειας 25-27
ετών και με δημόσια συμμετοχή στην κατασκευή, που θα μπορεί να φτάσει στο 60%
του κόστους. Συμμετοχή που ενδέχεται να φτάσει και στο 80%, αν συνυπολογίσουμε
τη δυνατότητα που δίνεται να χρηματοδοτηθεί και η ιδιωτική συμμετοχή με δημόσιο
χρήμα, από άλλα προγράμματα (π.χ. JESSICA).
Και τι είναι αυτό, που απειλεί την ομαλότητα και
αντιπροσωπεύει την «αναταραχή» και το «χάος»; Τίποτε περισσότερο και τίποτε
λιγότερο από ένα εναλλακτικό μοντέλο αποκεντρωμένης, ήπιας διαχείρισης,
προσανατολισμένο στην πρόληψη, στη μεγιστοποίηση της προδιαλογής ξεχωριστών
υλικών και στο δραστικό περιορισμό της σύμμειξής τους. Έτσι ώστε να
ελαχιστοποιηθούν οι ανάγκες περαιτέρω επεξεργασίας και ταφής επιμολυσμένων
αποβλήτων. Ένα μοντέλο στηριγμένο, αφενός στην απλή διαπίστωση ότι, περίπου, το
90% των αστικών στερεών αποβλήτων είναι, θεωρητικά, ανακτήσιμα υλικά και αφ’
ετέρου στην τεκμηριωμένη πεποίθηση ότι αυτά έχουν αξία. Ώστε, βάσιμα, να
εκτιμούμε ότι αποτελούν μέσο μείωσης του σημερινού κόστους διαχείρισης και όχι
αιτία εκτόξευσής του.
Αν έτσι έχουν τα πράγματα, ας το πούμε, λοιπόν, από την αρχή. Όσοι/ες έχουμε μια στοιχειώδη συμβολή στο να αποκτήσει υπόσταση και κύρος η δεύτερη αντίληψη, δεν έχουμε κανένα απολύτως ενδοιασμό: επιλέγουμε την «αναταραχή», που αντιστοιχεί στο συμφέρον της κοινωνίας και αγωνιζόμαστε να καταρρεύσει η «ομαλότητα», που διασφαλίζει τα κέρδη των εργολάβων και αποσαθρώνει τις δημόσιες υποδομές και λειτουργίες
περισσότερα στο: http://prosynat.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου