Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2015

Μια νικηφόρα μάχη του ένδοξου ΕΛΑΝ στο Σαράντι

Εορταστικές εκδηλώσεις για την Εθνική Αντίσταση και ιδιαίτερα για το Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Ναυτικό [ΕΛΑΝ], γίνονται την Κυριακή 29 Νοεμβρίου στην Αντίκυρα.  Τέτοιες εκδηλώσεις θα έπρεπε να γίνονται και στο Σαράντι γιατί αν η Αντίκυρα αποτελούσε  το κέντρο της δράσης του ΕΛΑΝ στον Κορινθιακό το Σαράντι, και λόγω θέσης, ήταν το στρατηγείο του. Από το βιβλίο "Ο καπετάν Ζαχαριάς", δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από τις αναμνήσεις του καπετάν Τρομάρα, [Ιωάννη Παπαγεωργόπουλου] διοικητή του σκάφους «Κ1» [υπ΄ αριθμό 1 σκάφος Κορινθιακού] του ΕΛΑΝ  στα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής, σαν ελάχιστη τιμή στην ένδοξη ιστορία αυτού του τόπου και του Λαού.
"Την εποχή αυτή γίνονταν εκκαθαρίσεις στην περιοχή Ελικώνα από τους Γερμανούς και συγκεκριμένα γύρω από τα χωριά Δόμβραινα-Χώστια--Κούκουρα-Μοναστήρι  Αϊ  Ταξιάρχης κλπ. Ξεκινώντας από την Αντίκυρα φτάσαμε στο  Σαράντι  όπου στην περιοχή αυτή βρισκόταν το 34 Σύνταγμα του ΕΛΑΣ με το Κ1 , στο οποίο βρισκόταν και ο καπετάν Ζαχαριάς, εγώ και άλλοι Ελανίτες, μήπως μας χρειαστούν. Είχαμε συνεννοηθεί από πριν, όταν θα φτάναμε σε διάφορα μέρη, που βρίσκονταν Ελασίτικα  τμήματα, να κάνει η μηχανή τρεις διακοπές για να είναι σίγουροι ότι είναι Ελανίτικο και όχι  εχθρικό  σκάφος.
Λίγο μετά όταν φτάσαμε στο Σαράντι, φάνηκε έφιππη η διοίκηση του Συντάγματος υπό τον Διαμαντή, τον Φώτη, τον Θησέα. Όλοι τους ήταν γύρω στους 10. Σκοπός της συνάντησης ήταν τα μέτρα που θα παίρναμε σε σχέση με τις εκκαθαρίσεις των Γερμανών. Κατά την συζήτησή μας  βλέπουμε στον κάβο Ταμπούρλο να ξεπροβάλει μια τορπιλάκατος. Σε λίγο άλλη. Και στην συνέχεια άλλη με κατεύθυνση την Αγυιά.  Η απόσταση ήταν περίπου ενάμισι μίλι.  Όταν έφτασαν ανάμεσα στο Αλατονήσι και  Ταμπούρλο γυρίζουν προς το Σαράντι στο σημείο που είμαστε εμείς.
Στο μεταξύ ο Διαμαντής από την εμφάνισή τους παρακολουθούσε με τα κιάλια την πορεία τους.  Όταν διαπιστώσαμε ότι έρχονται προς το σημείο που βρισκόμαστε, ο Διαμαντής μας λέει: «Εμείς θα φύγουμε και εσείς προσέξτε μη σας πάρουνε το σκάφος.»  Είμαστε καμιά δεκαριά και μια ομάδα Ελασίτες  περί τους 10 με επικεφαλής τον Μπότσαρη, ο οποίος εν τω μεταξύ είχε πάρει κατάλληλες θέσεις. Ο οπλισμός ο δικός μας  ήταν ένα βαρύ πολυβόλο, ένα ελαφρύ και λίγα λιανοντούφεκα.  Ο Ζαχαριάς μας δίνει εντολή να λάβουμε τις κατάλληλες θέσεις . Πράγματι βρήκαμε όσο πιο καλές θέσεις υπήρχαν, αφού τα σημεία αυτά τα ενισχύσαμε με ότι μπορούσαμε, ταμπουρωθήκαμε και  είμαστε όλοι σε θέση ετοιμότητας. Εγώ πήρα το οπλοπολυβόλο. Άλλοι δύο Ελανίτες πήραν το βαρύ.  Ο Ζαχαριάς βρισκόταν δίπλα μας και μας είπε: «Αν δεν δώσω εγώ το σύνθημα δεν θα πυροβολήσει κανείς».
Τα σκάφη των Γερμανών έρχονταν το ένα πίσω από το άλλο με κατεύθυνση το σκάφος το δικό μας.  Στο πρώτο σκάφος των Γερμανών και πάνω στην πλώρη βρίσκονταν τρεις Γερμανοί με μαρσίπ στα χέρια τους, έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο. Αφού ζύγωσαν στο σκάφος μας ετοίμασαν ένα γάντζο με σκοινί για να γαντζώσουν το σκάφος μας  και να το πάρουν.  Στο μεταξύ και από τα άλλα γερμανικά σκάφη Γερμανοί είχαν ανεβεί στις κουβέρτες με αυτόματα στα χέρια σε θέση ετοιμότητας.
Σ΄ αυτή τη φάση ο καπετάν Ζαχαριάς πυροβολεί. Αυτομάτως βάλαμε όλοι.  Και εμείς και το Ελασίτικο τμήμα. Πριν ακόμα αρχίσει η μάχη είχα στο στόχο τους  τρεις Γερμανούς που βρίσκονταν στην πλώρη  όρθιοι. Και με τα πρώτα πυρά πέσανε και οι τρεις.  Με τον αιφνιδιασμό που τους έγινε εκ μέρους μας πανικοβλήθηκαν σε τέτοιο βαθμό που όλοι τους ούρλιαζαν σαν τσακάλια.  Άλλο σκάφος έκανε μπρος και άλλο ανάποδα.  Ήταν πραγματικό πανηγύρι .
Πέρασε αρκετή ώρα για να συνέλθουν, και σιγά-σιγά άρχισαν να απομακρύνονται. Και όταν έφτασαν σε σημείο που να μη βάλλονται από τα δικά μας πυρά, αφού το βαρύ μας πολυβόλο είχε πάθει εμπλοκή και αφού διπλάρωσαν το ένα το άλλο σκάφος και ταχτοποιώντας τις απώλειές τους άρχισαν να μας βάζουν με τα τετράκανα καθορίζοντας και τον στόχο τους, όπου είχαν ήδη επισημάνει. Τα πυρά ήτανε τέτοια, που χτυπώντας τα βλήματα στο ταμπούρι μου μειώθηκε αισθητά η ακοή μου. Πάνω από μένα ήταν ένας γάϊδαρος δεμένος για να βοσκήσει και πηγαινοερχόταν όσο το μάκρος του σκοινιού του επέτρεπε, πότε πηδώντας και πότε κλωτσώντας. Και αυτός γλύτωσε.  Μια και σταμάτησαν τα δικά μας πυρά, σταμάτησαν και αυτοί και έφυγαν με κατεύθυνση την Κόρινθο.

……..Μετά την μάχη έγινε  σύναξη μη τυχόν έχουμε απώλειες…Η αμοιβή μας για την μάχη αυτή ήταν από 10 τσιγάρα."

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου